Zmniejszyło się znaczenie poezji (choć wciąż powstawała, tworzyli m.in. Maria Konopnicka, Adam Asnyk), a najwyżej cenionym gatunkiem literackim stała się powieść realistyczna (m.in. Meir Ezofowicz i Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej oraz Lalka Bolesława Prusa) lub tendencyjna (m.in. Kraszewski Dziadunio, Orzeszkowa Pan Graba, Pamiętnik Wacławy). SEA WEATHER MAP. Track current position of ADAM ASNYK on Live Map and find its IMO, MMSI, Call Sign, 9432115,249319000. http://okaybrot.pl/ - subiektywne spojrzenie - blog.Mój cel to poprawa mowy i dykcji.Próba recytacji wiersza polskiego poety Adama Asnyka pochodzącego ze zbi Lista absolwentów Szkoły w latach 1945-2000. Wyszukiwanie rocznika lub nazwiska absolwenta. Adam Asnyk. Użyj poniższego formularza dla znalezienia adresu strony zawierającej szukany rocznik lub nazwisko absolwenta. Dla bardziej złożonego wyszukiwania można stosować operatory AND, OR. Jeżeli podamy kombinację dwóch słów Adam Asnyk lengyel költő, író. For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Asnyk [a'sn k], Adam, poljski književnik (Kalisz, 11. IX. 1838 – Krakov, 2. VIII. 1897).Sudionik ustanka 1863., nakon njegove propasti živio u inozemstvu; od 1870. u Krakovu. Njegovo pjesništvo nastaje u znaku kasnoga romantizma; obilježavaju ga velike teme, ali – u bliskosti s varšavskim pozitivizmom – piše i o malom čovjek . cytaty z książek autora "Adam Asnyk" Głowę swą oprzyj na mym ramieniu I do księżyca obróć swą twarz, I oświecona w bladym promieniu O widmie szczęścia dumaj i marz! Z podróży Dunajcem. Dodał/a: senga Jednego serca! tak mało! tak mało, Jednego serca trzeba mi na ziemi! Coby przy mojem miłością zadrżało: A byłbym cichym pomiędzy cichemi... Dodał/a: ania193 Między nami nic nie było. żadnych zwierzeń, wyznań żadnych; Nic nas z sobą nie łączyło Prócz wiosennych marzeń zdradnych Dodał/a: Renata Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń. Dodał/a: Renata Jesteśmy dziećmi wieku bez miłości, Wieku bez marzeń, złudzeń i zachwytu, Obojętnego na widok piękności, A więdnącego z nudy i przesytu, Wieku, co wczesnej doczekał starości, Sam podkopawszy prawa swego bytu, Wieku, co siły strwonił i nadużył Nic nie postawił, chociaż wszystko zburzył. Dodał/a: Kalissa Najszlachetniejsze serce jest to, które raczej da się skaleczyć, niż samo zadraśnie. Dodał/a: Renata Wszystko skończone już pomiędzy nami, I sny o szczęściu pierzchły bezpowrotnie; Wziąłem już rozbrat z tęsknotą i łzami, I żyć i umrzeć potrafię samotnie.(...) Niech się więc kończy owa sztuka ładna, co się zwie życiem,w cieniu cichej nocy, Bo żadna rozpacz i nadzieja żadna Nad moim sercem nie ma już dziś mocy! Dodał/a: flea84 Jednego serca! tak mało, tak mało/ Jednego serca trzeba mi na ziemi!/ Co by przy moim miłością zadrżało,/ A byłbym cichym pomiędzy cichemi./ Jednych ust trzeba! Skąd bym wieczność/ całą/ Pił napój szczęścia ustami moimi,/ I oczu dwoje, gdzie bym patrzał śmiało,/ Widząc się świętym pomiędzy świętymi./ Jednego serca i rąk białych dwoje!/ Co by mi oczy zasłoniły moje,/ Bym zasnął słodko, marząc o aniele,/ Który mnie niesie w objęciach do nieba;/ Jednego serca! Tak mało mi trzeba,/ A jednak widzę, że żądam za wiele!" - "SONET Dodał/a: Joanna Umarły jeszcze będę wielbić ciebie!/ I nie zapomnę pod ziemią czy w niebie/ O twej jasności-/ Boś ty mi była nie próżnym marzeniem,/ Nie bańką zmysłów tęczowej nicości,/ Lecz byłaś ducha ożywczym pragnieniem/ Wiecznej miłości!" - "UWIELBIENIE Dodał/a: Joanna Co złość zniweczy, co występek zburzy, to miłość z gruzów na powrót postawi. Dodał/a: Renata Szukajcie prawdy jasnego płomienia. Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg. Za każdym krokiem w tajniki stworzenia coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia i coraz większym staje się Bóg! Dodał/a: Renata Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy, Choć macie nowe, doskonalsze wznieść. Dodał/a: Renata Lecz kiedy me wyrazy, chciałem odczytać znów, dojrzałem w listku skazy, nie mogłem dostrzec słów. Dodał/a: Aesir I szemrze, miód pijąc z kielicha: "Wszak mogłeś i kochać, i marzyć? Kto napój szczęścia odpycha, Ten nie ma prawa się skarżyć". Dodał/a: Tanashiri Z serca pożytek niewielki, Więc mam w zapasie karmelki Dla dam. Dodał/a: igni777 Po co się budzą pragnienia szalone, gdy ich nie można ugasić napojem? Po co się serce wyrywa stęsknione do burzy, gardząc ciszą i spokojem? Po co chce zedrzeć przyszłości zasłonę i nieskończoność zmieścić w łonie swoim kiedy zaledwie dotknie się spragnione i już usycha w żalu nad zmąconym zdrojem. Próżne zabiegi! Wieczyste pragnienia! Zwodnicze widma! Któż z was nie wyklina? A jednak mimo klątw i złorzeczenia, każdy na nowo wraca i zaczyna szukać tej mary, co świat opromienia i o dawniejszych klęskach zapomina. Dodał/a: szezlong Między nami nic nie było! Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych, Nic nas z sobą nie łączyło Prócz wiosennych marzeń zdradnych... Dodał/a: Beata-Chiara Przykro, przykro jest dębowi, gdy go robak toczy, Ale przykrzej nie móc płakać, gdy łez pełne oczy. Smutno biednej jest ptaszynie, gdy jej skrzydła urzną, Ale smutniej jeszcze temu, co kocha na próżno. Źle jest zmykać jeleniowi, gdy go zdybią w kniei, Ale gorzej jeszcze sercu wyrzec się nadziei. Trudno pływać ciężkim głazom po rzecznej głębinie, Ale trudniej nie żałować szczęścia - kiedy minie. Ciężko, ciężko wrócić na świat, gdy się leży w grobie, Ale ciężej, o mój miły, zapomnieć o tobie! Dodał/a: Tanashiri Jedni i drudzy Są jedni, którzy wiecznie za czymś gonią, Za jakąś marą szczęścia nadpowietrzną, W próżnej gonitwie siły swoje trwonią, Lecz żyją walką serdeczną. I całą kolej złudzeń i zawodów Przechodzą razem z rozkoszą i trwogą, I wszystkie kwiaty zrywają z ogrodów, I depczą pod swoją nogą. Są inni, którzy płyną bez oporu Na fali życia unoszeni w ciemność, Niby spokojni i zimni z pozoru, Bo widzą walki daremność. Zrzekli się cierpień i szczęścia się zrzekli, Zgadując zdradę w każdym losu darze, Przed swoim sercem jednak nie uciekli, I własne serce ich karze! Gdy się spotkają gdzie w ostatniej chwili Jedni i drudzy przy otwartym grobie, Żałują, czemu inaczej nie żyli, Wzajemnie zazdroszczą sobie. Dodał/a: bladolica Szczęśliwa młodość!... swe boleści W słowiczym odda śpiewie I echem własnych skarg się pieści, I o swym szczęściu nie wie! Dodał/a: KaKiM Obłoki, co z ziemi wstają I płyną w słońca blask złoty, Ach, one mi się być zdają Skrzydłami mojej tęsknoty. Te białe skrzydła powiewne Często nad ziemią obwisną, Łzy po nich spływają rzewne, Czasem i tęczą zabłysną. Gwiazdy, co krążą w przestrzeniach Po drogach nieskończoności, Są one dla mnie w marzeniach Oczami mojej miłości. Patrzą się w ciemne odmęty Te wielkie ruchome słońca... I ja miłością przejęty, Patrzę i tęsknię bez końca. Dodał/a: bladolica Każda epoka ma swe własne cele i zapomina o wczorajszych snach. Dodał/a: Renata Sonet XXV Jako cząsteczka wszechświata myśląca Szukam w nim celu i o celu myślę Bo ten się wiąże z mym pojęciem ściśle, Tak jak odczucie światła lub gorąca. Znam tylko bowiem jedną z form tysiąca Natury, w moim odbitej umyśle; Sądzę ją z tego, co mi sama przyśle I czym o władze mi dane potrąca. Natura twórcza, wieczna, bezcelowa Nie da się zmieścić w naszych pojęć ramie - Więc wiecznym prawom, co w swym łonie chowa, I konieczności, co nas wszystkich łamie, Ludzkiej dążności narzucamy znamię, Na ludzki język tłumacząc jej słowa. Dodał/a: bladolica Między nami nic nie było, Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych, Nic nas z sobą nie łączyło Prócz wiosennych marzeń zdradnych... Dodał/a: GenR Rataj Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski! Nad głębiami Nad głębiami / INad głębiami / IINad głębiami / IIINad głębiami / IVNad głębiami / IVNad głębiami / VNad głębiami / VINad głębiami / VIINad głębiami / VIIINad głębiami / IXNad głębiami / XNad głębiami / XINad głębiami / XIINad głębiami / XIIINad głębiami / XIVNad głębiami / XVNad głębiami / XVINad głębiami / XVIINad głębiami / XVIIINad głębiami / XIXNad głębiami / XXNad głębiami / XXINad głębiami / XXIINad głębiami / XXIIINad głębiami / XXIVNad głębiami / XXVNad głębiami / XXVINad głębiami / XXVIINad głębiami / XXVIIINad głębiami / XIXNad głębiami / XXXKwiaty AstryBławatekEgzotyczne kwiatyFijołkiGałązka jaśminuKwiat paprociLilie wodneNiezabudki kwieciePierwiosnkiPowójStokrotki / IStokrotki / IITatry GiewontWodospad SiklawyKościeliskaLetni wieczórLimbaMorskie OkoNoc pod WysokąPodczas burzyRanek w górachPubliczność i poeci Między nami nic nie byłoJa Ciebie kochamPosyłam kwiatyPubliczność do poetówPoeci do publicznościZwiędły listekSonetSonetŻyczenieAch, powiedz!Ty czekaj mnie!RezygnacjaPowrót piosenkiAnielskie chóryBez granicPłaczącejDziwny senIdź dalejNa śnieguUwielbienieWspomnieniePożegnalne słowoEcho kołyskiMarzenie poranneDo...Szkoda!Gdybym był młodszy...Karmelkowy wierszAch, jak mi smutno!Dwa spotkaniaNa przedpiekluHelenie ModrzejewskiejSen grobów Miejcie nadziejęBezimiennemuToast w PoznaniuJ. I. KraszewskiemuNa Nowy RokPamięci Józefa P...Pijąc FalernoPiosnka pijakaSonet / Pośród narodów - wyście nędzarzami!Powrót do domuPrzeminął czasSonet / Odkąd znów padło w proch twe czoło dumneProśbaAlbum pieśni Daremne żaleMiłość jak słońceNajpiękniejsze piosnkiDzieje piosenkiNie mów!NieśmiertelniPanieneczkaPreludiumZa moich młodych latZaczarowana królewnaUtwory wybrane* * **** (Bodaj owa rzeczka szuwarem zarosła)*** (Chłopca mego mi zabrali)*** (Da Bóg kiedyś zasiąść w Polsce wolnej)*** (Huczy woda po kamieniach)*** (Jednego serca! tak mało! tak mało)*** (Kiedym cię żegnał, usta me milczały)*** (Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne)*** (Po co się budzą pragnienia szalone)*** (Przykro, przykro jest dębowi, gdy go robak to*** (Siedzi ptaszek na drzewie)*** (Trzeba z żywymi naprzód iść)AbdykacjaAnakreontykAszeraBarkarolaBaśń tęczowaBez odpowiedziBłąka się wicher w poluBolesławowi PrusowiBól zasnąłBóstwo tajemniczeChoć pól i łąk..Ciche wzgórzeCzarodziejkaCzaryDla panny Laury wicher tak wyjeDo MłodychDwa aniołyDwa sonetyDzień i nocDzień wczorajszyDzisiejszym idealistomDzwonkiGłos wołający na puszczyHeraklesHistoryczna nowa szkołaJedna chwilaJedni i drudzyJestźe to prawdą?Juliuszowi MienKamieńKantata na jubileusz J. I. KraszewskiegoKarnawałowy lament poetyKlątwaKrąg przemianLegenda pierwszej miłościLudzkości!Łabędzi śpiewMaciejowi Sieczce Przewodnikowi w ZakopanemMgławiceMirtyMyślałem, że to sen...Na grobie Wincentego PolaNa obchód SłowackiegoNa pamiątkęNa początkuNa śnieguNa zgon poezjiNad przepaściąNawrócenieNie będę cię rwałaNie-bajkaNiezręcznyNokturnoOdaOdpoczywa / IOdpoczywa / IIOdpoczywa / IIIOdpoczywa / IVOdpoczywa / VOdpoczywa / VIOdpoczywa / VIIOdpoczywa / VIIIOpowieść ducha spisana na posiedzeniu spirytystówOświadczynyPan Jezus chodzi po świeciePobudkaPod stopy krzyżaPodróżniPrzebudzonaPrzed jutremPrzestrogaPrzychodzisz do mnieRadaReplikaRezygnacjaRóżne łzyRóżowa chwilkaSamotne widmoSerenadaSłonkoSonet / Nie myśl o szczęściu! Nie myśl o miłości!Sonet / Niedługo może na przyszłości dziejeSpóźniona odpowiedźSzczęśliwa młodośćSzkic do współczesnego obrazuSztuczne kwiatySzumi w gaju brzezinaŚwiat się ogniami zapalaŚwiatłaTa łzaTęsknotaTym, którzy smutniUcisz się, serce!UsprawiedliwienieUśmiechW 25 rocznicę powstania 1863 rokuW albumieW cichej przystaniW ciemności grobuW ciemności grobuW dwudziestopięcioletnią rocznicę powstania 1863 rW dzień złożenia zwłok Mickiewicza na WaweluW lożyW noc czerwcowąW oczekiwaniu jutraW sztambuchu Z. zatoce BajaWątpliwościWidmo jesieniWiecznie to samoWielkiemu CzłowiekowiWstępZ podróży DunajcemZe sceny świataZmarłej dziewicyZmierzch melodii Więcej wierszy na temat: Życie « poprzedni następny » Takie rzeczy się zdarzają, nie fantazji to wytwory. Bo gdy jedni się kochają, drudzy toczą wieczne spory. Tak coś w ludziach się układa, i kieruje nimi skrycie. Gdy jednymi rządzi zdrada, drugich brzydzi takie życie. Czy to losu jest zrządzenie, bo jak można tak pozwolić. Aby jeden żył cierpieniem, kiedy drugi spokój woli. Trudno pojąć, bo i po co, i zamartwiać tym kłopotem. Jedni za to cię ozłocą, drudzy zaś obrzucą błotem. Bezstronności też nie znają, pielęgnując swe pozory. Ci co tylko się kochają , także ci, co toczą spory. Napisany: 2007-05-28 Dodano: 2007-07-25 09:52:24 Ten wiersz przeczytano 357 razy Oddanych głosów: 10 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej » Są jedni, którzy wiecznie za czymś gonią, Za jakąś marą szczęścia nadpowietrzną, W próżnej gonitwie siły swoje trwonią, Lecz żyją walką serdeczną. I całą kolej złudzeń i zawodów Przechodzą razem z rozkoszą i trwogą, I wszystkie kwiaty zrywają z ogrodów, I depczą pod swoją nogą. Są inni, którzy płyną bez oporu Na fali życia unoszeni w ciemność, Niby spokojni i zimni z pozoru, Bo widzą walki daremność. Zrzekli się cierpień i szczęścia się zrzekli, Zgadując zdradę w każdym losu darze, Przed swoim sercem jednak nie uciekli, I własne serce ich karze! Gdy się potkają gdzie w ostatniej chwili Jedni i drudzy przy otwartym grobie, Żałują, czemu inaczej nie żyli, Wzajemnie zazdroszczą sobie.

adam asnyk jedni i drudzy